Preview

Ο κόμης Θοδωράκης Πένας, γιος του κόμη Γιάννη, εγγονός του Ματθαίου Πένα, απόγονος και διγκόνι του σπουδαίου και τρανού κόμη Θεόδωρου Πένα, από τη γενιά του Ριχάρδου Ορσίνι του Α΄, παλατινού κόμη της Κεφαλονιάς, άκουσε τα μπουμπουνητά και τις βροντές που οργίαζαν έξω από τους πέτρινους τοίχους του μισοσκότεινου δωματίου και άθελά του αναρίγησε. Με αργές κινήσεις, άφησε τη σβηστή πίπα του, που έφερε τη μορφή ενός μονόφθαλμου μοχθηρού πειρατή, στο τραπεζάκι πλάι του και σταύρωσε τα κοκαλιάρικα χέρια του χαμηλά στο στήθος. Ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους, θέλοντας να πείσει τον εαυτό του ότι μερικά αστραπόβροντα δε θα ήταν αρκετά να του χαλάσουν τη βραδιά. Και ύστερα βυθίστηκε ακόμη περισσότερο στην παλιά πολυθρόνα. Κόλλησε τη γέρικη ράχη του στο τριμμένο, βελουδένιο, κόκκινο ύφασμα που σκέπαζε την ξύλινη πλάτη του επίπλου και οι ώμοι του έκρυψαν μεμιάς ό,τι είχε απομείνει από τα κεντίδια με τα χρυσά πουλιά, που κάποτε στόλιζαν το ύφασμα. Αν και απόψε μάταια αγωνίζονταν οι ξεθωριασμένες κλωστές να αποκαλύψουν λίγη από τη χαμένη ομορφιά του άλλοτε πλουμιστού υφάσματος. Η παγωνιά του δωματίου διαπέρασε το αδυνατισμένο στήθος του σαν κοφτερό μαχαίρι.